Azərbaycan Vətən müharibəsində qazandığı qələbəni diplomatik arenada möhkəmləndirmək üçün mücadilə apardığı bir zamanda daxildə qarışıqlıq yaratmaq istəyənlərin də "tapşırıqları" artır.

Xarici qüvvələrin "tapşırıqları"nın bu prosesdə xüsusi rol oyandığını aydınlaşdırmaq o qədər də çətin deyil. Bu məsələdə daxili "əməkdaşlara” güvənən qüvvələr üçün xidmətə hər zaman hazır olanlar startda durub və sosial şəbəkələrdəki müzakirələri izlədikdə bunu açıq görmək mümkündür. Gah "5-ci kolon” ortaya çıxır, gah İranpərəstlər meydan sulamağa cəhd edir, gah Azərbaycanın haqq mübarizəsini illərdir görməzdən gələn Fransa kimi ölkələrin havadarları peyda olur. Hər biri də özünü vətənin, xalqın, dövlətin təəssübkeşi kimi təqdim etməyə çalışaraq satılıq mal kimi istifadə olunduqlarının verdiyi əziklik duyğusunu gizləmək istəyirlər.

Ölkəmiz üçün meydanda bitən müharibənin masada davam etdiyi bir zamanda siyasəti qazanc oyununa çevirən daha bir qüvvə - Əli Kərimli masadan özünə pay çəkməyə cəhd edir. Özünə siyasət meydanı kimi bəlirlədiyi sosial şəbəkələrdəki çıxışları ilə müharibə dövründən də əvvəl itirdiyi, müharibə dönəmində isə ayaqlar altında sürünən nüfuzunu bərpa etməyə çalışır. Ancaq nəyin hesabına?

Çıxışlarına diqqət yetirdikcə, həmişəki kimi bu dəfə də ölkənin, xalqın, dövlətin mənafeyi üzərində qurulan oyunların iştirakçısı olmaqla özünə pay almaq israrı görünür. Azərbaycan böyük meydanda vətən davası aparır, günlərdir Qaragöl ətrafında yaranan vəziyyət hakimiyyətin ən yüksək təbəqəsini də, siyasi cameəni də, mətbuatı da toparlayıb. Azərbaycan torpaqlarını işğaldan azad etmək üçün apardığı Vətən müharibəsində olduğu kimi, sərhədlərini bərpa etmək üçün apardığı savaşda da haqlıdır və dünyanın bu haqqı tanımasını istəməsindən təbii heç nə yoxdur. Gözlə görünən dostlarımızın sayı özünü dost göstərənlərdən və dost olmayanlardan az olduğu bu dünyada erməni pulu ilə siyasət yapanların qarşısında duruş gətirmək döyüş meydanında qələbədən heç də asan deyil. Bunun üçün daha çox əmək, zaman, fəaliyyət lazımdır.

Azərbaycan 44 gündə qələbə ilə bitirdiyi Vətən müharibəsini diplomatik masadakı sərhədlərin delimitasiya və demarkasiyası ilə bitirməyə hədəflənib. Bu hədəfə çatmaq üçün müharibədə olduğu kimi birlik, həmrəylik, əməkdaşlıq vacibdir. Belə bir zamanda Əli Kərimlinin "Osmanqızı TV”dəki mitinq çağırışı nəyə xidmət edir? "Meydanlara çıxsınlar, dövlət idarələrinin qarşısına toplaşıb haqlarını istəsinlər”,- deyən Əli Kərimli ölkənin beynəlxalq öhdəliyinin olduğunu xatırladanda, özünü də kimlərsə qarşısında öhdəlik götürdüyünü təbii ki, unutmur. O öhdəlik ki, Fransanı çağırışlarından məzmunca fərqlənsə də, mahiyyətcə eynidir...

Fərziyyə quraq ki, onun çağırışı ilə o mitinqə kimlərsə gəldi. Nə olacaq? Sosial-iqtisadi problemlər, pandemiyanın yaratdığı çətinliklər hesabına insanların həyatında olan mənfilər dərhal aradan qalxacaqmı? Yaxud xalqı narazı salan məmurlar, rüşvət və korrupsiyaya bulaşan qruplar dayanacaqmı? Təbii ki, yox. Sadəcə, başımız toplum və dövlət olaraq daxili problemlərə qarışacaq.

Kimsə mitinqə etiraz etmir. Çünki indiki durumda hər kəsin vəziyyətdən razı olduğunu düşünmək absurd olar. Lakin Məşədi İbad demişkən, heç hənanın yeridir? Bir mənəvi borc, dövlət və vətən qarşısında hər kəsin daşıdığı məsuliyyət var ki, onu vətəndaş, indiki halda Əli Kərimli daşıyır. Amma Əli Kərimli bu məsuliyyətdən bəribaşdan yaxasını kənara çəkir, "Xalqımız üzərinə məsuliyyət götürməlidir” deməklə baş verə biləcək sonuclardan bəribaşdan sığortalanmaq üçün zərbəni də, məsuliyyəti də xalqa yükləmək istəyir.

Kimsə mitinqin əleyhinə deyil. Amma indi mitinq keçirməyin, xalqı dövlət idarələrinin qarşısına çağırmağın zamanıdırmı? Yaxud o, mitinqdə iştirakçılara nə deyəcək? Demək istədiklərini zatən hər gün ya özü, ya da admin heyəti adı altında yenə özü sosial şəbəkədə yazır, paylaşır. Mitinq keçirərək fərqli nələr söyləyəcək? Ancaq çıxışından görünür ki, yerlə-göylə savaşan Kərimli indi də sosial şəbəkələrdən narazıdır. Narazılıq edir ki, xalq sosial şəbəkələri kütləvi etiraz meydanına çevirməyib. Kərimli yəqin onu gözləyirmiş ki, hər gün "Facebook”da, "YouTube”da paylaşımlarına on minlərlə dəstək gələcək, şərhlər yazılacaq, sosial şəbəkədə "inqilab” baş verəcək. Ancaq gözləntiləri (oxu: "Facebook” dəstəyi-müəll.) istədiyi qədər olmayan Əli Kərimli "Təkcə müxalifət hesabına bu qadağaları aşmaq çətin məsələdir” deməklə həm də özünün gücsüzlüyünü etiraf edir.

Axı Kərimli "müxalifət” kəlməsini özəlləşdirərək ancaq öz boyuna biçib, onun nəzərində Azərbaycanda özündən başqa müxalifətçi yoxdur. Belə olan halda Kərimlinin çağırış etdiyi mitinq Azərbaycanın haqq davasına nə kömək edəcək? Heç nə, əskinə, mane olacaq. Daxildə başımızın özümüzə qatışaraq əlimizə düşən tarixi fürsətdən yararlanmağımıza mane olmaq istəyənlərin sayı hesaba gəlməz. Əli Kərimli uzun illərini siyasətdə xərcləyən biri kimi bunu bilməmiş deyil. Bildiyi bir həqiqətdən dövlətin maraqlarının əksinə istifadə etmək istəməsi nəyə xidmət edir? Azərbaycan Ermənistanla son haqq-hesaba hazırlaşdığı, bu tarixi fürsətin yarandığı bir zamanda bunun əskinə yönəlik hər hansı addım ancaq ölkəmizin əleyhinə olacaq və xaricdə "qiymətəndiriləcək”. Bu əməyi ilə Əli Kərimli bağlı olduğu hansısa dairlərdən təşəkkür də, maddi dəstək də ala bilər, ancaq bu zaman onun Azərbaycana qarşı qətnamələr qəbul edən, erməni diversantları "hərbi əsir” kimi tanımağa beşəlli razı olan Avropa Parlamentindəkilərdən nə fərqi var?

Fərqi minimuma endirmək və ya tam aradan qaldırmaq üçün Hərbi Qənimətlər Parkına da etiraz etsə, tam olacaq. Belədə tapşırıqların təkcə icraçısı kimi yox, həm də təşəbbüskarı kimi daha çox "sağ ol” ala bilər. İstər adı "malodes” olsun, istər "thank you”...
Cebhe.info